Είδαμε πρόσφατα με τις κόρες μου το Karate Kid, μία από τις αγαπημένες ταινίες των νεανικών μου χρόνων. Υπάρχει μια σκηνή στην οποία ο κύριος Μιγιάγκι, ο δάσκαλος του Καράτε, περιποιείται τα Μπονσάι του. Εξηγώντας στα κορίτσια τι είναι Μπονσάι θυμήθηκα μια σύγκριση που έκανε ο Zig Ziglar σε ομιλία του, μεταξύ του μικροσκοπικού αυτού δέντρου και της γιγάντιας σεκόγιας. Το Μπονσάι δεν είναι φυτό, είναι δέντρο. Όταν είναι ακόμα μικρό, το βγάζουν από το έδαφος και παρεμβαίνουν στις ρίζες του, παρεμποδίζοντας έτσι την ανάπτυξή του. Εφαρμόζοντας μία ακόμα σειρά τεχνικών, το δέντρο εξελίσσεται  σε αυτή την πανέμορφη – ομολογουμένως – αιωνόβια μινιατούρα. Μπονσάι Στην Καλιφόρνια από την άλλη συναντάμε κάποια άλλα δέντρα που ονομάζονται Σεκόγιες. Είναι πανύψηλα [...]

Από τα πιο αγαπημένα μου παραμύθια, ίσως και το πιο αγαπημένο μου, είναι «Το παραμύθι με τα χρώματα» του Α. Κυριτσόπουλου. Ένα παραμύθι που ανακάλυψα στην ηλικία των 32 χρονών μέσα από τις συστηματικές βραδινές εξιστορήσεις στην νεογέννητη κόρη μου την ώρα που την έβαζα για ύπνο. «Σήμερα θα δούμε πώς το ουράνιο τόξο πήρε μαζί του όλα τα χρώματα κι έφυγε και άφησε όλο τον κόσμο ασπρόμαυρο….» Της το διάβαζα κάθε βράδυ για πολλά συνεχόμενα βράδια του χειμώνα που εκείνη αρνιόταν να κοιμηθεί γιατί δεν ήθελε να χάσει όλα αυτά που συνέβαιναν στον θαυμαστό κόσμο των μεγάλων.  Κι έφτασε κάποια στιγμή που το είχα μάθει πλέον απέξω. Και της το έλεγα από μνήμης. Τσεκάροντας πού και πού κρυφά το [...]

«Καλημέρα! Τι κάνεις;» Μια ερώτηση τόσο συνηθισμένη και χιλιοειπωμένη, μα- αναρωτιέμαι- πόσο συνειδητοποιημένη είναι η απάντηση που δίνουμε. «Είμαι καλά! Ευχαριστώ!» […]

«Η λογική σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία σε πάει παντού» έλεγε και ξαναέλεγε ο Αινστάιν, αλλά λίγοι μοιάζουν να τον έχουν ακούσει – τουλάχιστον στο σύγχρονο σχολείο. […]

Το Πιάτο Μου ουσιαστικά αποτελεί μια έξυπνη υπενθύμιση των υγιεινών διατροφικών συνήθειων που χτίζουμε στην καθημερινότητα μας. Οι σωστοί συνδυασμοί στο πιάτο μας μας βοηθούν να είμαστε  και να παραμένουμε υγιείς. […]