Ο χρόνος… Ο χρόνος  κυλά πολύ γρήγορα ή κάποιες φορές βασανιστικά αργά. Η αίσθηση που έχει ο καθένας μας για αυτόν είναι σχετική, όπως συμβαίνει άλλωστε και με πολλές άλλες σταθερές της ζωής μας (η προσωπική αίσθηση του βάρους, του ύψους και άλλα). Είναι γνωστή η παρακίνηση «Μην αφήνεις για αύριο [...]

Ο χρόνος είναι μια σχετική έννοια για τα παιδιά. Συνήθως σου λένε  "μισό λεπτό..." και εννοούν μισό δεύτερο και άλλες φορές αυτό το λεπτάκι -που είναι και μισό-, "μετατρέπεται" στο μυαλουδάκι τους σε αιωνιότητα! Την ίδια στιγμή, ο χρόνος που περνούν μαζί μας  δεν τους είναι ποτέ αρκετός. Και δεν [...]

Η ευθύνη του να γράψεις κάτι για μια εκδήλωση που πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη! Δε ξέρω αν διαβαστεί από αυτά αλλά και πάλι. Είναι σαν να περιμένεις το πράσινο φανάρι των πεζών να ανάψει σε ένα δρόμο που δε περνάνε αυτοκίνητα. Που η παρόρμηση σου [...]

Είμαι λάτρης των ταξιδιών και μ' αρέσει να βρίσκομαι σε νέες κουλτούρες, πολιτισμούς και να γίνομαι ένα με τους κατοίκους των χωρών που επισκέπτομαι. Τα τελευταία χρόνια όμως λόγω των παιδιών έχουμε μαζευτεί και δεν (πολύ) βγαίνουμε εκτός των τειχών της χώρας. Στεναχωριέμαι λίγο, αλλά με το Γιάννη να βαδίζει [...]

Είδαμε πρόσφατα με τις κόρες μου το Karate Kid, μία από τις αγαπημένες ταινίες των νεανικών μου χρόνων. Υπάρχει μια σκηνή στην οποία ο κύριος Μιγιάγκι, ο δάσκαλος του Καράτε, περιποιείται τα Μπονσάι του. Εξηγώντας στα κορίτσια τι είναι Μπονσάι θυμήθηκα μια σύγκριση που έκανε ο Zig Ziglar σε ομιλία [...]

Από τα πιο αγαπημένα μου παραμύθια, ίσως και το πιο αγαπημένο μου, είναι «Το παραμύθι με τα χρώματα» του Α. Κυριτσόπουλου. Ένα παραμύθι που ανακάλυψα στην ηλικία των 32 χρονών μέσα από τις συστηματικές βραδινές εξιστορήσεις στην νεογέννητη κόρη μου την ώρα που την έβαζα για ύπνο. «Σήμερα θα δούμε [...]